θέλω το χθεσινό μου όνειρο να συναντήσει την ατέλειωτη Νύχτα και να την παρακαλέσει να του δώσει ζωή,να ενσαρκωθεί στην απόλυτη φαντασίωση του μυαλού μου και με λίγη αστερόσκονη να μπορεί. Να μπορεί να μυρίσει το γρασίδι,να πιάσει τον άνεμο,να γίνει ένα με την μυρωδιά των ρόδων και να απογειωθεί. Να μπορεί να ζεί. Γιατί δεν θέλω να πεθάνει. Θέλω να μείνει εκεί.Δίπλα μου.Γιατί μόνο έτσι μπορώ και νιώθω ολόκληρη.

θέλω να πάω μία βόλτα στην παραλία.στην παλιά και δική μου παραλία όπου οι πλασιέ δεν σε τρελαίνουν και εσύ μπορείς να σιγομουρμουρίζεις την δική σου μελωδία για όση ώρα γουστάρεις.εκεί θέλω να ξεχαστώ και να παίζω πεντόβολα με τα περιστέρια.θέλω να φάω μαλλί της γριάς απο τον κύριο στην γωνία και έπειτα να γευτώ το γλυκό ηλιοβασίλεμα παρέα με την Άλκη Ζέη μου.ναι,είναι όμορφη η αίσθηση.εκεί ξεχνιέμαι και παραδίνομαι στην σκέψη μου που καθημερινά απειλεί να χαλάσει καθετι που έχει χτίσει το συναίσθημα μου.εκεί όπου οι ενοχές και η λογική δεν έχουν θέση και όλοι μπορούμε να γίνουμε τούρτες σαντιγυ που στέκονται στην βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου.στην δική μου παραλία.